Bob is voor het licht wordt al gaan wandelen en ik heb lekker uitgeslapen tot 7.15 Na het ontbijt een wandeling. Lopen naar de opvang van gewonde herten,die daar opgelapt worden en weer vrij gelaten. Zien een schooltje en gaan daar naar binnen. Het is een klas met zes kinderen in de leeftijd van 4 tot 8 jaar. De lessen zijn van 8 tot 1 uur. Als ze 8 jaar zijn,gaan ze naar de stad op school.Een paar uur rijden van de haciënda en blijven daar van maandag t/m vrijdag. Leuke kindjes, die enthousiast hun tekeningen laten zien. Om half elf vertrekken we en met pijn in ons hart nemen we afscheid van deze unieke plek en de lieve mensen. Gedurende twee uur rijden we over de zeer slechte weg. Nelson is vandaag onze chauffeur. Hij heeft alles in de gaten wat er op zijn land gebeurd. Een dood kalf,waarvan wij denken dat het ligt te slapen, beginnen de gieren al in te pikken. We zien weer heel bijzondere vogels waaronder een soort ooievaar,die zeker 1.50 hoog is. Het is een opluchting als we op de asfaltweg aankomen. We lunchen in een kleindorpje langs de weg. Nelson en zijn rechterhand gaan een nieuwe telefoon kopen. Wij gaan eten met de chauffeur van de heenweg. Informeren naar zijn kinderen,krijgen foto's te zien. Schattige mannetjes. Vervolgens vragen we naar zijn vrouw en hij barst in huilen uit.Gisteren de kogel door de kerk. Ze gaan scheiden. We hebben intens medelijden met hem en het voelt zo verdrietig. Dan kom je weer alle Spaanse woorden tekort om te troosten. Voor vier uur zijn we al in Yopal. Ze willen ons nog niet naar het vliegveld brengen omdat er niets te beleven valt. Een steile weg gaat naar een gigantisch wit beeld van Maria.Daar hebben een prachtig uitzicht over Yopal en de Llanos. We willen niet langer tijd van hun nemen en gaan naar het vliegveld. Wat een zorgzaamheid van de mannen. Nelson koopt een cadeautje voor ons. Een houten Capibara als herinnering aan de Haciënda. Zo lief. De andere twee wachten net zolang tot onze bagage is ingecheckt en we de stempel hebben,die we nodig is om te kunnen vertrekken. Brengen ons naar de veiligheidscontrole en nemen dan pas afscheid van ons. Heel bezorgd. Onze vlucht naar Bogota op tijd . We landen om 19.45 We moeten een eindje lopen naar de bagageband.als we daar aankomen is de bagage er al. Kan Schiphol nog wat van leren. We staan binnen een half uur buiten en tot onze grote verrassing staat Mauricio, de chauffeur,die ons naar Yopal heeft gebracht op ons te wachten. Hij zal ook de komende dagen onze chauffeur zijn. Hotel Abadia Colonial, een mooi oud hotel. We eten bij een restaurant drie minuten verder. Italiaans,bijzonder ingericht, lekker eten. Als de rekening komt,klopt er niets van. Ze moeten nog veel leren. Maar met hun enthousiastme zullen ze ver komen.
