Een heerlijke nacht. Lekker bed. Lichte dekens en de airco op zacht. Geslapen als een roos. Na het ontbijt geld gehaald en water voor onderweg. Je kunt maar nooit weten,wat je tegenkomt. De chauffeur op tijd. Onze tassen worden in plastic zakken gepakt en gaan achter in de bak van de 4 wheel drive, Chauffeur en vriend, leuke mannen. De conversatie lastig,maar met handen en voeten komen we er wel uit. Twee keer controle,maar dat gebeurt op een uiterst vriendelijke manier. De eerste honderdvijftig kilometer denken we, daar is geen 4 wheel drive voor nodig, maar als we een zandpad inslaan,denken we daar meteen anders over. Harde zandwegen met enorme kuilen. We rijden door een onafzienbaar gebied,waar voornamelijk koeien grazen. Komen cowboys tegen ,die het vee naar andere plekken brengen. Het is een reis waar geen eind aan lijkt te komen. Hek open hek dicht.Overal koeien. Soms een kleine poel met prachtige vogels. Hier en daar een hert. Na vijf uur komen we aan bij een mooie Haciënda.Hato La Aurora ,Juan Solito We worden hartelijk ontvangen. Verder geen mens te bekennen. Krijgen een keurige grote kamer,waar we onze tassen met gemak op planken kwijt kunnen. De ramen aan beide kanten met horren,zodat het heerlijk fris blijft. Net als we naar de plek lopen om te lunchen rent er met een noodgang een leguaan van zeker anderhalve meter langs me. Schrik me kapot. Hou niet van die engerds. We zijn de enige gasten en er staat een lunch klaar voor zeker 10 personen. Iedeeen lief en attent. Daarna Siësta. Tegen de avond gaan we de rivier op om te vissen. Het licht prachtig,maar geen vis te bekennen,we zien wel Capibaras. Een groot soort bever. In ons land kennen we het bestaan niet. Nelson,de eigenaar van het landgoed kan prachtig harp spelen. Heel bijzonder in deze omgeving. Aan tafel zijn we leuk ingedeeld. Naast twee jonge vrouwen uit Frankrijk,die Engels spreken en naast een Colombiaanse familie ,die ook Engels spreken. De beide dames zijn tolk. We krijgen een uitleg over de Haciënda . Met film en cijfers.De film voornamelijk over de natuurgebieden van Colombia. Er staat ons nog veel moois te wachten. Gelukkig vertaalt mijn Colombiaanse buurvrouw voor ons. Mijn Spaans reikt niet zo ver om alles te begrijpen. Het landgoed wordt beheert door mensen,die erg met de natuur bezig zijn .Een foundation hebben opgericht om de jaquars te beschermen. Er wordt gezongen en gedanst. Al met al een gezellige avond.
Afbeeldingen
