Nieuwe reactie geplaatst

Reactie is verwijderd

Reageren mislukt: Reacties zijn op dit moment uitgeschakelt

Reageren mislukt: Robot gedetecteerd

Zes uur wakker worden gaat voor ons normaal worden. Mijn tas opnieuw gepakt.Niet de goede volgorde gebruikt.Er niet op gerekend dat we zoveel warme kleren nodig hebben. De komende dagen leven we uit de tas,dan is het wel zo prettig als je maar een deel open hoeft te maken. Onze chauffeur meer dan op tijd. Zijn we blij mee. Waar we minder blij mee zijn is dat hij echt geen woord Engels spreekt. We kunnen het zo wel redden,maar het was prettiger geweest als je een chauffeur hebt,die je een beetje kunt verstaan en iets kan vertellen over het land. Het duurt een uur voor we Bogota uit zijn. Eindeloze bebouwing.Door verschillende wijken. Allemaal ingedeeld naar inkomen. Er zijn 6 gedeeltes. Het heeft veel weg van het kastensysteem uit India. Alles ziet er schoon uit en echte krottenwijken hebben we niet gezien. Dan ineens is het of je door Oostenrijk rijdt. De bergen,de huizen, de kleine nederzettingen. Overal koeien. Vanaf Sagomoso gaan we klimmen naar 2950 meter. Om 13.30 komen we aan in Mongui. Een plaatsje dat er nog net zo uit ziet als 200 jaar geleden. De huisjes hebben witte bepleistering en donkergroene banden,de kleur die terugkomt bij de vensters en balkons. Rode en gouden biesjes zijn voor de versiering. Overal op de balkons hangen potten met begonia's. We hebben een eenvoudig maar leuk hotelletje. Balkon aan de zon kant. We kijken uit op de bergen en het dal. Rondje gemaakt door het dorp. Excursie voor morgen besproken. Het is leuk, hoe taal je op een verkeerde gedachte kan brengen. Ik vraag of het dichtbij is , close, en krijg als antwoord nee het is niet gesloten. Closed. De nodige zwerfhonden. Allemaal even lief. Brood voor ze gekocht. We hebben weer vrienden gemaakt. Op het terras, in de zon onze dagboeken bijgewerkt. Natuurlijk hoort daar een biertje van Club Colombia bij. Het is erg koud geworden en we gaan een uurtje slapen. Als we wakker worden is alles stikdonker. Restaurant dicht.Alles op slot en we kunnen niet naar buiten. Als Bob eindelijk de deur open heeft om naar buiten te kunnen ,komt er iemand aan en wijst ons een andere deur. Ze waren ons vergeten te vertellen ,hoe het hier werkt.Bob bijna in de paniek dat we niet zouden kunnen eten. Bij een net begonnen pizzatentje gegeten. Aller schattigst. Nog een wandelingetje over het plein.Binnen de kortste keren hebben we vier honden achter ons aan. Onze vriend van vanmiddag loopt mee tot de deur van het hotel. We kruipen onder de dikke en zware dekens. Nergens verwarming en 0 graden.

Afbeeldingen


Laat een reactie achter

Hoeveel is 5 + 10?
Uw reactie is geplaatst!


Reacties

Lies 03 Februari 2017

Haha...voortaan maar noodrantsoen meenemen.. Je weet maar nooit. Goede reis, en tot het volgnde verhaal. Lfslex en Lies

Marlou 03 Februari 2017

Haha, ik zag het al voor me: alles dicht en donker. Maar gelukkig werden jullie gered en konden jullie lekker naar het pizzamannetje... Groetjes!