Zaterdag 8 februari. We zijn weer vroeg op weg. Gaan eerst naar de haven van Salalah,die een van de grootste van de wereld schijnt te zijn. Vanuit ons hotel kunnen we de laadperrons van containers zien. Niet het meest riante uitzicht. Voor ons een raadsel waarom dit hotel op deze plek is gebouwd. Het strand is prachtig. Heel breed,zeker 500meter. Door de stroming te gevaarlijk om de schone zee in te gaan. Krijgen helaas geen toegang tot de haven. Rijden via een lelijk landschap,waar veel industrie is gevestigd naar de kust, richting Mughsail. De baai van Mughsail is een overwinteringsplaats voor vogels. Wij kunnen niet meer dan twee reigers ontdekken. De baai heeft spierwit zand en een prachtige blauwe zee. Bij een overhangende rots is een restaurantje,waar we uitzicht over de baai hebben en een kopje koffie kunnen drinken. We genieten van de dolfijnen,die rustig voorbij zwemmen. Bij hoog water en een flinke wind spuit het zeewater onder druk een aantal meters omhoog door de gaten in de rotsen van het overhangende plateau. Ondanks het bord dat we op moeten letten voor steile afdalingen, gaan we toch een stuk van de rit door Jebel Qatar nemen om bij een kleine baai te kunnen komen. Het is een spectaculaire rit. Een goede weg met ingenieuze haarspeldbochten is een staaltje bouwkunde uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Na dertig kilometer vinden we het genoeg. De baai, wat ons doel was,ligt ver beneden ons en het pad is onverhard,niet geschikt voor een two wheel drive. Het uitzicht overweldigend. Terug in Mughsail maken we een strandwandeling en vinden mooie schelpen. Een aantal campers staan geparkeerd op de wonderschone plek. Het zijn allemaal Duitsers,die een trip van maanden door het Midden Oosten maken. Zijn aan het eind van de middag weer terug,waar we nog een paar uurtjes in de zon kunnen zitten. Het is onze laatste avond van een heel bijzondere reis door Oman.

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties