Zaterdag 1 februari 2020 Via de snelweg rijden we naar Jabrin,waar we weer een ford bezoeken. Het werd in 1675 gebouwd.Het wordt bestempeld als het mooiste ford van Oman. We hebben een boeiend gesprek met de man die ons ontvangt.Gaat natuurlijk over geloof en het dragen van de kleding zowel voor mannen als vrouwen. Hij geeft een mooie en vreedzame uitlag van de Koran. Blijft voor ons lastig om te vertellen dat er in ons land hele agressieve Omans zijn. Voor we afscheid nemen geeft hij ons een spreuk mee,die ik erg mooi vind. “Spreek met je hart,niet met je tong”. In Bahla staat het enorme ford,dat sinds 1987 op wereld erfgoedlijst staat. Het is het grootste fort van Oman. De oorsprong staat niet vast,maar het zou pre- islamitisch zijn.De machtige stamleiders van de Bani Neban lieten het fort tussen de 12e en 15e eeuw vergroten. Na veel zoeken vinden we de gigantische deuren om binnen te komen. Talloze kamers en een paar enorme torens.Vanuit een van de torens uitzicht op de stenen muur,die er al eeuwen geleden gebouwd is. We klauteren trap op en trap af. Het is haast niet te doen. Nergens meubels of uitleg. Op onze vraag of er een folder over het ford bestaat,geeft de portier als antwoord dat ze helaas op zijn. In de reisgids wordt gemeld dat ze drie jaar geleden ook al op waren. Het leuke is, dat ze hier alles met een glimlach vertellen. In Bahla nemen we de weg naar onze overnachting plaats. Totaal 38 kilometer de berg op waarvan 7 kilometer onverhard. Wadi Guhl is een prachtige groene plek. De eeuwenoude en verlaten huizen tegen de berg aangeplakt. Bij het stijgen wordt het als maar kaler en kouder. Vinden een hokje,waar we onze meegebrachte lunch eten. De weg is totaal verlaten. Rond twee uur komen we op onze bestemming op 1950 meter hoogte aan. De zon schijnt volop,maar er waait een ijzig koude wind. Er wordt ons een huisje toegewezen zonder enig comfort. Nog geen stoel in de kamer te bekennen,die er overigens goed uitziet . Buiten een bankje met een kussen. Veel te laag. We zien het geen van beiden zitten. Gaan naar het kantoor en willen overgeboekt worden naar een bungalow. Nou, dat gaat zo maar niet. Moeten eerst maar de agent in Nederland bellen. Krijgen koffie aangeboden door een alleraardigste man uit India. Agent niet te bereiken. Uiteindelijk geüpgrade. En nog wel gratis. De bungalow heeft uitzicht over het park. Prima ingericht. Alleen ijskoud. De airco wordt omgezet in verwarming. We zetten hem zo hoog mogelijk om de ijskoude vloer en wanden enigszins te verwarmen. Wij gaan op het balkon in het ondertussen magere zonnetje zitten lezen. Ons wel afvragend: wat doen we hier eigenlijk. Nadat de zon weg is kruipen we een uurtje in bed om ons steenkoude lijf op te warmen. Om 19.00 wordt het avondeten opgediend in het gezellige restaurant. Aangekleed met jas ,sjaal en een vest erover gaan we aan tafel. De eetzaal is matig verwarmd. Met mokken warme thee verwarmen we onze handen. Het heeft veel weg van de wintersport. Alleen geen gluhwein . Het eten en de lieve bediening maakt veel goed. Om 21.30 liggen we in ons bed. Bob met sokken en thermo ondergoed. Ik met een shirt met lange mouwen. De omgekeerde airco op de hoogste stand.