27 januari. Het stormt als een gek. Geen zicht door het zand. Vragen ons af,wat doen we hier eigenlijk. Het zwembad of er een orkaan doorheen gaat. Rond het middaguur besluiten we om toch een rit over het eiland te maken. Als we aan de binnenkant zijn, de Masirah zee is het water gekalmeerd en komt er een beetje kleur in de bergen en de zee. De stranden totaal verlaten. Oude auto’s op het strand waar hun bedrijvige leven eindigde. Tot onze verbazing groeien er ook groene planten in het zand,bladeren van een cactus soort. Komen kamelen tegen. De Bedouinenhuizen verlaten. In de hoofdstad geen mens te bekennen. Rijden wat rond om voor de avond een restaurant te zoeken. In het hotel is het een sfeerloos verhaal. Nauwelijks gasten. Als we terug komen in het hotel komen we Tineke en René uit Nijmegen tegen. Een echtpaar dat we al eerder ontmoet hadden. We besluiten gezamenlijk in het stadje te gaan eten. Gezelligheid is wat ze hier niet kennen. Maar wij hebben het heel gezellig met elkaar. Er is meteen een klik. Zonder alcohol,want dat is hier niet aan de orde. Dinsdag 28 januari. De zon kom stralend uit zee op. Er opent zich een andere wereld voor ons. Besluiten om weer een tochtje over het eiland te maken. Alles is ineens anders. Rijden diep een kloof in. Het wordt zo nauw dat we met moeite kunnen keren. Gaan naar de haven om onze terugreis te bevestigen en vullen de tank voor de lange rit door de woestijn van morgen. Pakken nog een paar uurtjes zon bij het zwembad en sluiten onze dag af met weer een bijzonder fijne avond met Tineke en René in een plaatselijk restaurant.

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties