26 januari. Vertrekken op tijd. Hebben een flinke rit voor de boeg. We rijden langs verlaten zandstranden en kleine vissersdorpen. Bij Ash Sharqiyah stappen we uit de auto om naar de vele dhows te kijken. Bij een overdekte plek zitten een aantal mannen bij elkaar. We zwaaien naar ze en tot onze grote verrassing zwaaien ze terug en nodigen ze ons uit voor de Omaanse koffie. Het is niet nodig dat we onze schoenen uitrekken. We kijken met veel bewondering naar hun en zij naar ons. Met handen en voeten communiceren we met elkaar. Maar ook de moderne tijd heeft hier door de telecommunicatie een plek gekregen. Google translation is de redding voor de plaatselijke bevolking, maar ook voor ons. We drinken de koffie,eten vijgen en hebben veel plezier met elkaar. Naast mij zit een ongelooflijke boef. Ik wil van iedereen weten hoeveel kinderen de mannen hebben en de man naast mij spant de kroon. 25 kinderen bij meerdere vrouwen. We stappen na een half uurtje en veel plezier op om onze reis te vervolgen. Als we al een aardig eindje weg zijn,rijdt er een auto achter ons die wil dat we stoppen. Wat blijkt twee mannen uit de groep,waar we net afscheid van hebben genomen,willen met ons mee verder reizen om plezier te maken. Tot hun grote teleurstelling maak ik hun duidelijk dat het ons spijt maar dat we samen verder willen reizen. Komen om 13,30 bij de ferry naar Masirah Island aan. Het is erg nevelig door de harde wind,die het zand in de lucht blaast. Het is een beetje gedoe om de juiste kaartjes te kopen, maar we kunnen mee met de boot van drie uur. Om 17.00 op onze plaats van bestemming . Keurig hotel in het helemaal niets. Van de omgeving weinig te zien door de lichte zandstorm.

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties