Vrijdag 8 maartt 2019. Onze allerlaatste vakantiedag. Het weer stralend. Rond 7 uur komt de zon op. Het is dan nog koel en vochtig van de nacht. Om te slapen heerlijk. De deur naar het terras open en het ruisen van de zee te horen. We willen om elf uur naar het strand,maar de man van de golfcar komt niet opdagen. We moeten nog $ 5.00 betalen en Bob zijn rijbewijs terug krijgen. Zitten we niet mee. Bob heeft een hele slimme kopie afgegeven. We geven de ober van onze B&B de $ 5,00 en vertrekken naar het strand. Het verhuurbedrijf mag het rijbewijs e.v.t. houden. Zoeken weer de plek aan het strand op,dichtbij de vloedlijn. Het is rustig. Alle carnavalgasten zijn vertrokken. Bob is een zon aanbidder en hem nooit te heet om in de zon te zitten. Ik ga rond twee uur naar het overdekte terras, waar een Caraïbische band speelt. Heerlijk sfeertje. Raak aan de praat met de leuke ober en heb eindelijk weer de kans om over de sociale verzorging in Mexico te praten. Ook in dit land de verdiensten erg laag. Basis salaris 120 peso’s per dag. Euro 5.50 Dan verder afhankelijk van de fooien ,die door het totale personeel gedeeld worden. De babyvoeding per dag is 200 peso’s. Euro 9,00 Ondanks dat er hard gewerkt wordt voor weinig ,heeft het personeel veel plezier met elkaar en brengen al lopend op het ritme van de muziek de bestelde drankjes en eten rond. We laten ons toch verleiden om ons een half uurtje te laten masseren. Vinden we allebei een beetje eng. Maar alles gaat goed en we kunnen aangeven als er iets te fors met ons omgegaan wordt. Zwemmen en zonnen nog wat en om vijf uur is het toch tijd om deze heerlijke plek aan het strand te verlaten. Brengen nog een uurtje door op ons plekje bij de rotsen. Klinkend op onze fantastische reis.
Afbeeldingen
