Vrijdag 1 maart 2019. Vandaag gaan we de Maya ruines van Tulum bezoeken. Het is de enige plaats,waar de Maya’s zich aan zee gevestigd hebben, Ze hebben daar met grote verbazing,de Spanjaarden met hun schepen uit zee zien aankomen. We weten niet beter dan dat het park om 9.00 open gaat. Willen voor de drukte daar zijn . Als we op het enorme parkeerterrein aankomen,schrikken we ons dood. Zeker 30 bussen staan er geparkeerd. Je loopt door een pretpark gedeelte en komt dan op een punt dat je met een open truck mee kan. Anders een half uur lopen in de bloed hitte. Voor de kassa,maar 1 !!!!!,een enorme rij om een kaartje te kopen. Via een keurig pad lopen we in file naar de entree. Over het terrein de opgravingen en zeker twee duizend mensen. Het is een indrukwekkend geheel. Met een beetje slimheid kun je de foto’s zo maken dat er nauwelijks mensen op staan. We lopen voor een groot deel het terrein over. Na een uurtje hebben we het wel gezien. Zijn ook zo verwend met Tikal. Om 12.00uur gaan we weer naar ons appartement. Hebben een afspraak om Matthijs te bellen. Hebben we WiFi voor nodig . Gisteren waren we te laat. Zes uur tijdverschil is soms lastig. Na het nodige gebabbel, komt het hoge woord eruit. De reden dat ze al een week niets van zich hadden laten horen,ondanks onze vragen. Matthijs heeft een week geleden een ski ongeluk gehad. Met de ambulance naar het ziekenhuis. Moest daar blijven tot dinsdag. Met ambulance uit Nederland terug naar huis gebracht, Ligt nu in een speciaal bed in de kamer. Van drie van zijn wervels in de onderrug zijn de punten afgebroken. Hij is totaal in shock naar beneden gegleden over de ijsplaat waar het gebeurde. Had eigenlijk niet meer mogen staan. Het gaat al beter met hem en mag elk uur even uit bed. Het zal ongeveer zes weken duren voor alles genezen is. We waren werkelijk sprakeloos en natuurlijk heel bezorgd. Hebben ons het speciaal niet laten weten,bang dat we eerder naar huis waren gekomen. Die kans was groot geweest. Zijn grote broer,zoals Matthijs , Jeroen altijd noemt is naar Innsbruck gevlogen.Hij is met Suus en en de kinderen weer terug gereden naar Nederland. Echt een topper.Zeker als er problemen zijn is hij de eerste die inspringt. Nadat we het gesprek beëindigd hebben ,opnieuw gebeld. Met face-time. We wilden de patiënt wel even zien. Dat stelde ons een beetje gerust. Zijn onze relaxte plek aan het strand van Dos Ceibas voor de middag weer op gaan zoeken. Maar het verhaal van Matthijs ondanks dat we gerust gesteld zijn,blijft in onze hoofden rond spoken.
Afbeeldingen
