Maandag 18 februari 2019. Na deze vier rust dagen,vinden we het weer heerlijk om verder te reizen. Onze zware bagage wordt naar de auto gebracht door mannen uit Honduras. Een soort gastarbeiders. In Belize verdienen ze een redelijk salaris. Wel veel minder betaald dan de mensen uit Belize, maar ze zijn er gelukkig mee en sturen een groot deel van hun salaris naar hun familie. De wegen rustig.Goed onderhouden. Het eerste gedeelte wat saai. Maar als we afslaan richting de bergen,wordt de natuur weer aantrekkelijk. De steile hellingen begroeid met regenwoud. We hebben een aardige chauffeur, die er al 7 uur rijden op heeft ziteten.Voor hij ons op kwam halen al mensen naar het vliegveld van de hoofdstad gebracht. Hier geen rijtijdenboekjes. Er zijn een viertal stops ingepland. De eerste stop staat ons wel aan. Een bezoek aan Marie Sharps. Een bedrijf dat saus maakt sinds 1981 en ondertussen exporteert over de hele wereld. Inclusief Nederland. De oprichtster is een dame, Marie, is ondertussen 79 jaar en komt nog elke dag in de fabriek. Voor we naar binnen gaan,moeten we een papier tekenen, of we geen bepaalde ziektes onder de leden hebben. Zeer Amerikaans. Nergens voor aansprakelijk worden gehouden. De productie niet volledig geautomatiseerd. Wil Marie niet. Er werken nu in het bedrijf 55 mensen. Er zijn ook rond de vijftig boerenbedrijven,die de pepers,wortelen.tomaten en nog tal van andere groenten en kruiden verbouwen en aan het bedrijf leveren. Haar policy is zorgen dat de mensen in de omgeving werk houden. Een mooi streven. De volgende stop: speciale pannenkoekjes. Niet aan ons besteed. Slaan we over. De derdestop: ijs,kaas en speciale yoghurt boerderij. We zijn nieuwsgierig. Denken dat het Nederlanders zijn. Niet. Gewoon een groothandel, die voornamelijk eigen gemaakt ijs verkoopt. Bob is een groot liefhebber van vanille ijs. Ook hier laat hij de mogelijkheid niet aan zich voorbij gaan. De vierde stop. Chocolade productie. Rijden een plantage op. Er worden allerlei soorten chocolade aangeprezen in een kleine winkel. Mogen van alles proeven. De eigenaar is er ondertussen bij gekomen,maar we zijn niet interessant genoeg. Van de fabricage geen spoor te bekennen. Na 10minuten vertrekken we weer.Wat een vertoning. We maken een stop in Belmopan.Hebben dringend medicijnen nodig om onze darm problemen te stoppen. De dame van de apotheek komt zeer overtuigend over. Zegt dat het een darminfectie is,die veel voorkomt in midden Amerika. Ook bij de plaatselijke bevolking. Het is een kuur van drie dagen en we zijn benieuwd of het gaat werken. Vlak voor San Ignacio gaan we de hoofdweg af. Over een zeer slechte weg bereiken we om drie uur de Lodge. Helemaal verstopt in het regenwoud, komen we aan op een prachtige plek. Het is bloedheet. De hitte overvalt ons. Zijn vermoeid van de reis en dan zie je de meeste dingen niet erg optimistisch in. We krijgen een leuk huisje aan de rand van het bos. Maar we vragen ons alle twee af,wat moeten we hier. Het is schitterend gelegen,maar dan. Onze kano tocht en een bezoek aan een grot, hebben we al geannuleerd. Zou niet weten, hoe ik de kano in moet komen. Laat staan er uit. De beheerders allerliefste mensen uit Guatamala. In een leuke ruimte wordt het diner geserveerd,maar iedereen blijft op zichzelf. Weinig gezelligs aan. Het diner al om 18.30 geserveerd. Iedereen om 17.30 klaar met eten en verdwijnen naar hun chalet. Daar zitten we dan. Nog lang geen tijd om naar bed te gaan. We willen ook de mensen van de Lodge niet lastig vallen en al snel na achten,zoeken ons huisje de toekan op. Op de waranda lezen we nog wat en voor negen uur liggen we al in ons bedje.