Vrijdag 15 januari 2019. De zon,komt als een grote rode bol uit zee. Het is dan pas 6.20 Bob heeft al wandelingetje gemaakt De kleur van de zon verandert al snel in fel wit licht en de temperatuur stijgt net zo snel. Zijn ruimschoots op tijd voor het ontbijt. Wel wat lastig voor de Creoolse bediening hier.Zijn trouwens allerliefst.Mogen pas om zeven uur aan tafel gaan zitten. Onze gids van vandaag is er ruim voor half acht om ons op te halen. Het ontbijt net gebracht. De gids zegt:geen haast, ondertussen onrustig wiebelend van het ene been op het andere. Worden naar de haven van Placencia gebracht. Wij verwende apen denken een bootje voor ons zelf te hebben. Nee dus. Acht Amerikanen zitten geduldig op ons te wachten. We gaan de monkey_river tour maken. Eerst door een kanaal,met de meest wanstaltig gekleurde huizen bereiken we de zee. Giethoorn in een roeibootje is leuker met zijn prachtige boerderijen. Varen langs en door de mooi rood geleurde mangroven. Ongelooflijk hoe onze schipper de weg weet, in het doolhof van openingen. De meeste vogels die we zien zijn aalscholvers en witte reigers. Na drie kwartier komen we aan bij een kleine nederzetting. Er woont een Creoolse bevolking. Tussen de 150 en 200 mensen. Geen idee,wat de trip precies in zou houden. In ieder geval moeten we opgeven, wat we willen eten voor de lunch. Nog even niet aan denken. Net ontbeten. We krijgen een lokale gids mee. Aardige man. Haast niet te verstaan door het dialect, dat hij spreekt. Hebben een beetje medelijden met hem. Nauwelijks een vogel te zien. De Amerikanen kleppen aan een stuk door en hebben helemaal geen interesse. Er zit een lolbroek bij,die geen twee tellen zijn mond houdt. Op de plek waar we aan land gaan om de hawler-monkey’s te ontdekken,liggen al zes bootjes. Iedereen spuit zich als gekken in tegen de muskieten. De muskieten zijn volgens mij al uitgestorven,door de dagelijkse toeristen stroom. Onze gids bewapend met een machete. Je zou er heel wat van denken. We lopen over een dagelijks betreden pad. Als we het geblaf van de apen horen komt onze gids in actie. Met een soort stoerheid slaat hij grote bladeren weg en maakt een ander pad. Hoog in de top van een palm zitten twee apen met hun kleintjes. Maken een enorme herrie, alsof ze willen zeggen,vandaag alweer,die hordes mensen.Hier hebben we even geen zin in. Je vraagt je ook wel af wie kijkt naar wie. Varen terug naar de nederzetting, waar vrouwen klaar zitten met hun souvenirs,gemaakt in China. Leuk verhaal dat ze het allemaal zelf weven. Niets is minder waar. Zitten om 11.30!!!!! al aan onze warme lunch. Het hoort er allemaal bij. Na de lunch klimmen we weer in het bootje. De schipper geeft gas en laveert door smalle stukken van de mangroves. Hij doet het allemaal netjes en vermijdt de hogere golfen. Bij een van de eilanden vlak bij Placencia is er plotseling een opeenhoping van bootjes. Het is het gedeelte in zee,waar zeekoeien leven. Ze komen regelmatig boven water om adem te halen. We zijn blij iets van het beest gezien te hebben. Een aantal soorten zijn al uitgestorven.Kan het niet goed omschrijven. Interesse? Alles is op internet te vinden. Als we afscheid nemen van de Amerikanen,zegt degene,die constant aan het woord is geweest: nice talking with you. Dan lig ik echt in een deuk. De middag doorgebracht op onze heerlijke plek aan zee. We hebben niet goed gekeken naar ons reisprogramma en ontdekken dat we ook zondag nog hier op deze paradijselijke plek zijn. Verheugen ons op twee heerlijke dagen van lui zijn,lezen en zwemmen.
Afbeeldingen
