Maandag 11 februari 2019. Worden om 9.00 uur opgehaald door Live. Een echte rasta man. Heeft in de U.S. Gewoond en teruggekeerd naar Livingstone. Wil niet veel kwijt over zijn omstandigheden in Livingstone. Wij denken dat hij een zwervend bestaan lijdt. Ziet er niet erg verzorgd uit. Hij kent iedereen,alleen niet bij naam. Iedereen kent hem en hebben allemaal een vriendelijk woord voor hem over. Hij zal ons de Garifuna gemeenschap laten zien.Er wonen rond de 14.000 naast de Maya’s in dit gebied.Allemaal respectvol naast elkaar. Het stadje zoals op de meeste Caraïbische eilanden,kleurrijk en vervallen. Er zijn te veel kerkgenootschappen in het stadje volgens Live,die zelf nergens in gelooft. We bezoeken een Advent kerk. Eenvoudig ingericht. De beelden allemaal met zwarte gezichten. Wij steken onze kaarsjes aan. Vervolgen onze tocht naar het kerkhof,dat we niet mogen missen volgens Live. Ook vervallen en kleurrijk. Hebben het akelige idee dat we over oude graven lopen en vinden dat geen prettig gevoel. Stappen in een tuk-tuk en gaan naar de enige hangbrug buiten het dorp. Voorheen moest iedereen met kleine bootjes overgezet worden naar het gebied waar geen wegen zijn. Drinken een cola aan de haven voor het enorme bedrag van rond de Euro voor drie cola. Live wilde niet in een toeristen tent. Dus er zijn best mogelijkheden om super goedkoop te reizen,maar dat laten we maar aan de backpackers over. Bob wil altijd graag bij de haven kijken naar de visafslag. Het is hier een enorme bedrijvigheid. De vis is vanochtend al aangevoerd en wordt nu gefileerd. Daarna gedroogd. Er is veel kinderarbeid. Per schoongemaakte ton wordt er betaald. Wat ouderen fileren grote roggen, door op de beesten te gaan staan. Hun vel is moeilijk los te krijgen van het lichaam. Vind het geen fijn gezicht. Je zou ook haast stoppen met vis eten. Een stuk van weg af staan tafels met open geslagen,gezouten vis te drogen in de zon. De stank is groot. Deze vis wordt grotendeels in het binnenland gegeten. We nemen afscheid van Live,die zegt blij te zijn met zijn fooi en er voor gaat lunchen. Leuke man, heel kleurrijk,waar we een paar gezellig uren mee doorgebracht hebben. We genieten nog een paar uurtjes onder de palmen bij het zwembad. Doe nog een paar boodschapjes in het dorp en probeer verbinding te krijgen,wat helaas niet lukt. Er wordt gezegd dat het door de Apple apparatuur komt,wat ik me nauwelijks voor kan voorstellen. Eten in het hotel. Ik bestel vis,maar het smaakt me niet zoals anders. De beelden van het vis fileren staan nog steeds op mijn netvlies.

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties