Zaterdag 2 februari 2019 Hebben afgesproken zonder ontbijt te vertrekken. Wij hebben alle tijd om onder het genot van een kopje koffie over het meer te kijken. Al kletsende komen we er beiden voor uit, dat we ons op deze plek niet prettig gevoeld hebben,met name de eerste nacht niet. Boven aan de weg wordt het enorme hek vergrendeld met een groot hangslot. Als wij naar bed gaan ,moet het zware rasterwerk dat voor de openslaande deuren zit, naar beneden gehaald worden en op slot gedaan. Waren dan volledig opgesloten. Natuurlijk als er wat zou gebeuren,konden we een van de dubbele ramen open doen. Hoe veilig het waarschijnlijk is,het voelde onveilig. Heel onprettig, want we zijn niet van die bangerds. Selvyo maakt toch een eenvoudig ontbijtje voor ons klaar. Compleet met gebakken banaan. Arme mannen,die onze bagage weer helemaal omhoog moeten sjouwen. Al snel komen we op de Pan American Highway. Een enorme drukte. We hebben geen enkele interesse om de hoofdstad San Salvador te bezoeken. Rijden door de versteende zwarte lava van een vulkaan,die de nodige jaren geleden een enorme uitbarsting had. Via een prachtige weg en gevarieerde natuur komen we al om 11.30 Suchitoto aan. We bezoeken de kathedraal. Een enorm gebouw. Van binnen heel bijzonder. Buiten, akelig wit. Doet zeer aan je ogen. We lunchen op het plein. De mensen eten hier enorme porties. Je wordt er al akelig van als ze met je bord aankomen. Kleine porties bestaan niet. Moeten vanaf morgen de gerechten gaan delen of niet lunchen. Ons hotel een plaatje . We hebben een leuke kamer,terras en uitzicht op het meer. Zwembad,waar we gretig gebruik van maken. Het is heet. 38 graden. Even wennen.
Afbeeldingen
