Vrijdag 1 februari, Het is bewolkt en de rand van het kratermeer nauwelijks te onderscheiden. Met zijn drieën ontbijten we . Selvyn heeft het ontbijt gemaakt. Geen tegenspraak mogelijk. We hebben er onderhand een butler bij. Allerliefst. De boot van deze dag komt om negen uur. We varen op ons gemak over het doodstille meer. De zon heeft ondertussen de wolken verdreven. We varen naar het eiland , waar ex presidenten hun ongelofelijk mooie villa’s hebben en dat zijn er nog al wat. De kloof tussen arm en rijk haast niet te bevatten. We gaan denken wij naar de warmwaterbronnen. Hebben onze zwemkleding en wat spullen meegebracht om daar een paar uur door te brengen. We leggen aan en gaan naar een stukje water wat afgebakend is met grote stenen. Gloeiend heet water komt tussen wat rotsen vandaan, opgewarmd door de vulkaan. Nou, dat zijn de warmwaterbronnen. Het is wel humor en we hebben er veel plezier om. Misschien voor de toekomst een plan om dit stukje te ontwikkelen. Mensen, die aan de weg boven ons bezig zijn, waarschuwen ons dat er een aardbeving aan de gang is. We zien wel wat bomen bewegen,maar voelen het zelf niet. Het blijkt uiteindelijk een aardbeving te zijn op de grens van Mexico en Guatamala. Op de schaal van Richter 6.5. Een forse. Gelukkig geen gewonden, alleen wat schade aan huizen. We varen langs nog meer schitterende huizen. Het gekke is dat onze schipper er ook nog trots op is om dit allemaal aan ons te laten zien en precies weet van wie de huizen zijn. We komen jonge vissers tegen, die allemaal kleine visjes vangen,worden in de restaurants gefrituurd opgediend. Gaan kijken bij een visser die krabben vangt. Heeft zijn eigen systeem. Plastic fuiken zelf gemaakt. Hij is 72 jaar. Woont voor een deel in de hoofdstad San Salvador. Daar is hij bewaker. Het andere deel is hij visser. Is heel gelukkig met zijn leven. Varen langs het meest toeristische gedeelte, dicht bij ons huis. De andere kant van het meer wordt ons afgeraden. Daar zijn gangs, die elkaar te lijf gaan. Ze hebben geen pottekijkers nodig. We lunchen in La Pampa . Een veel te luxe plek met alles erop en eraan. Weinig mensen. Duidelijk neergezet met drugsgeld. Wij zitten trouwens liever in een origineel restaurant tussen de bevolking. Brengen een paar uurtjes door op de steiger. Heerlijke plek. ‘s Avonds maakt Selvyo weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Denk dat we hem maar meenemen naar huis.
Afbeeldingen
