Donderdag 17 januari. Het tijdverschil hakt er bij Bob nog steeds stevig in . Wanneer hij op moet staan is hij net diep in slaap gevallen,maar geen ontkomen aan, hij moet opstaan. We hebben om negen uur met Selvio onze gids afgesproken. Hij wil ons de verschillende wijken van de stad laten zien. Wij logeren in wijk 10. Heel veilig,waar je tot s’avonds laat rustig over straat kan lopen. Hier zijn de ambassades en de luxe shopping-malls en het zakencentrum. Selvyn is stipt op tijd. Het verkeer nog steeds een drama. Het verstikt de7 stad, net zoals in de andere grote wereldsteden. In Guatamala stad wonen rond de drie miljoen mensen,waarvan een miljoen in de favela’s ,geplakt tegen de heuvels van de stad,armoede en misdaad is daar groot. Van de oude stad is weinig overgebleven na de aardbeving van 1976. Van de historische gebouwen zijn alleen op de Plaza Mayor,de kathedraal en het presidentiële paleis nog over. In de middenstandswijken is het redelijk wonen. De heuvels waar de rijken hun villa’s hebben zijn ommuurd met daarop grote rollen prikkeldraad en bewaking met geweren voor hun stevig vergrendelde poorten. Op de Plaza Mayor is het een enorme drukte. Eerst denken we aan een demonstratie. Er is veel politie op de been. Maar het zit anders. De werkeloosheid is groot. Er is een soort beurs georganiseerd,waar mensen kunnen informeren naar een e.v.t. baan. Er staan zeker 1000 mensen in een lange slingerende rij geduldig uren te wachten in de langzaam bewegende rij. Er zijn de komende 4 weken 5000 banen te verdelen op 5 locaties.Op elke locatie wordt dezelfde procedure gevolgd. Het is ongelofelijk hoe gelaten deze mensen wachten tot ze eindelijk aan de beurt zijn. Het is ondertussen 12 uur. De meesten staan al te wachten vanaf 7 uur vanochtend. Het zijn voornamelijk mensen tussen de twintig en veertig jaar. Dit is de tragiek van deze landen. Afgestudeerd en geen werk. Het is al 13.00 als we stad verlaten. Ook rond het middaguur zijn er volop files. Na een uur zijn we uit de drukte en rijden we richting kust via Palin naar porto Quetzal op de enige betaalde snelweg in Guatamala. De rit naar Monterrico is langer dan we dachten en we komen pas om 17.00 op onze bestemming aan. Een kleinschalig resort aan zee. Prachtige tuin met bungalows met rieten daken.We hebben een leuke bungalow dicht bij de oceaan met het vulkanische strand.
Afbeeldingen
