Foto's Silvia Via het hotel het uitstapje naar Silvia geregeld. Om acht uur staat Fernando al klaar om met ons op stap te gaan. Een aardige man met lieve ogen. De auto is familiebezit. Helaas regent het en de wegen zitten verstopt. We rijden ongeveer 30 kilometer op de Pan Americano.Daarna slaan we af en klimmen de bergen in.Gaan weer naar 2600 meter.Het is ondertussen droog geworden. Hebben een uitzicht of we in Zwitserland zijn. Fernando spreekt een beetje Engels. En met mijn beetje Spaans kunnen we goed met elkaar communiceren. Silvia is het centrum van de Guambianosu indianen. Zij leven nog volgens de oude tradities en hebben hun eigen politie. Komen een keer in de twee weken van verre locaties om hun gewassen te kopen en verkopen. De ouderen gekleed volgens de traditie. De meesten willen niet gefotografeerd worden. Haalt hun ziel weg. Als we in het dorp aankomen schijnt de zon en zijn blij verrast. Een dorp vol met met mensen,die blauw met rose kleding dragen en met hoeden op. De vrouwen spinnen,waar ze ook zitten. In een tasje, de ruwe wol en een lange pin om de wol op te rollen,die net gesponnen is. We genieten met volle teugen om naar dit leven te kijken. Gaan naar de markt. Waar alle groenten,maar vooral vele soorten aardappels liggen uitgestald. Komen een Nederlands meisje tegen,die geadopteerd is en op zoek naar haar roots. Heeft in Nederland niets kunnen bereiken. Ook niet via het programma Spoorloos. Haar uiterlijk komt overeen met deze Indiaanse bevolking en daarom zet ze haar zoektocht hier voort. Ze wil heel graag weten waar ze vandaan komt,maar als het haar niet lukt,wordt ze niet ongelukkig en legt ze zich daarbij neer. Rond een uur worden alle bontgekleurde bussen, ongeveer 60 jaar oud, volgeladen met de gekochte handel om naar hun nederzettingen terug te keren. De oude bussen zijn van de merken Chevrolet,Dodge en Ford. De lucht wordt aan alle kanten zwart. Wat hebben wij geboft. Zitten nog niet net in de auto of het plenst weer de hemel uit. We hebben een rit van 1 1/2 uur voor de boeg en gaan onderweg lunchen met Fernando. Krijgen vers gegrilde vis. Fernando eet zelfs de graatjes op. Dat is hier de gewoonte. We worden afgezet bij het museum Guillermo Valencia, een beroemde dichter. Het gebouw is nagebouwd in dezelfde stijl als voor de aardbeving. Ongeveer 20 kamers zoals deze rijke familie ooit geleefd heeft. Ingericht met oude meubels,schilderijen, meubels en foto's . We krijgen een rondleiding met een gids, die Spaans spreekt. Hij doet het zo langzaam en duidelijk,dat ik het meeste versta. Na een uur staan we buiten in de kletsnatte stad. Bezoeken de Cathedraal. De klokkentoren,waar de bevolking erg trots op is, mogen we niet in. We eten op tijd,morgen erg vroeg op en weer een behoorlijke reisdag. Verstuurd vanaf mijn iPad

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties