Het is weer een vroegertje. 5.45 de wekker. Jerson komt ons precies om 6.45 ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. Wat blijkt, het vliegveld ligt om de hoek. En om 7 uur is alles ingecheckt . We hebben afscheid genomen van Jerson. Krijgen van hem koffie,die hij op zijn eigen plantage verbouwt. Leuke man,waar we een paar fijne dagen mee doorgebracht hebben. We hebben genoeg tijd om koffie te drinken. De WiFi is fantastisch en heb weer het een en ander kunnen versturen. Het blijft leuk om naar het vliegtuig te lopen. We moeten ons naar binnen wringen en zitten op de eerste rij. Het vliegtuigje heeft plaats voor 19 personen. Niet eens zo klein. We gaan met 11 personen. Zijn snel in de lucht en zien onder ons alleen maar wolkenkrabbers. Het vliegtuig moet over een bergkam. Gelukkig is het heel mooi weer. Dan vliegen we tussen de enorme bergen en onder ons het uitgestrekte oerwoud. We krijgen oordoppen tegen de enorme herrie van de motoren. Na een half uur maken we plotseling een duikvlucht. We zien de Atlantische Oceaan en een kwartier later staan we aan de grond. Weer een ander klimaat. Tropisch,heet en vochtig. Je moet je eigen bagage zoeken. Voor de douane zijn we een bezienswaardigheid. Een stel uit Pais Bajos. Voor hun plezier maken ze een foto van ons. Een jongen brengt ons naar de haven. Daar wacht de kapitein op ons,maar die heeft even geen tijd. Moet eerst ontbijten. Met nog twee mannen gaan we richting El Cantil . De mannen waarschuwen ons om ons goed in te smeren tegen de felle zon. Maar onze huid kan wel tegen een stootje. Het is heerlijk op zee,de wind door je haren. We leggen nog een keer aan om de mannen af te zetten. Na drie kwartier zijn we in El Cantil. El Cantil ligt tegen een heuvel. We lopen een stukje door het water om aan land te komen en worden verwelkomd door een leuke vrouw met een drankje uit de regio. Ons onderkomen een houten gebouwtje. Slaapkamer en douche. Waranda met hangmatten. Uitzicht op zee. Voor de lunch moeten we naar een hoger gelegen open gebouw. Prachtig uitzicht over de baai. Tafels gedekt met witte kleden. Er zijn 16 gasten. Aan onze tafel, een echtpaar uit Californië, echtpaar uit Engeland en nog een jong stel uit Zwitserland. De andere tafel een groep uit Colombia. Altijd leuk een internationaal gezelschap. Eten voortreffelijk. Krijgen zelfs een toetje. Om te smullen. Zijn dan wel aan de siësta toe,waar we volledig aan toegeven. Na de siësta met gids naar de waterval. Het is een aardige klim en al wat je ziet is een miezerig stroompje. Het pad slecht,grote stappen tussen de wortels. Als de gids voorstelt naar een hoger gelegen waterval te gaan,haak ik af. Wil mijn benen heel houden. Bob gaat wel mee. Keert na een half uur terug en komt enigszins teleurgesteld terug. Rest van de middag in de hangmat. Een uurtje langs het strand gelopen en in een baai waar de zee rustig is gezwommen. Voor je het weet wordt de bel geluid voor het diner. El Cantil wordt genoemd in het blad van National Geographic van 2011 als een van de 80 beste restaurants van Colombia. Na de lunch en het diner zijn we het er volledig mee eens.