21 februari Het is een strak programma aan boord. 7.00 ontbijt, 8.00 vertrek naar het eiland Santiago. Voor we aan wal gaan,zien we een groepje kleine pinguïns. Onze natte landing ,blijkt een droge landing te zijn. Heb spijt dat ik mijn goede schoenen niet aanheb, Het wordt een aardige klim en de temperatuur stijgt net zo snel als wij omhoog gaan. De rotsen zijn bruin gekleurd. Uitzicht over de baai waar onze catamaran ligt. We zijn niet de enigen, die naar het uitzichtpunt willen. Onze gids vertelt alle bijzonderheden over het eiland. Er is hier voornamelijk een wereld onder water,nauwelijks vogels. De tocht naar boven gaat redelijk.Pad over houten vlonders en trappen. Het uitzicht aan beide zijden anders. Als onze gids weer het een en ander vertelt kan ik schuilen tegen de felle zon onder de paraplu van Gloria,uit Canada. We hebben een leuke gemêleerde groep. Twee uit Denemarken,2 Canada,4 uit de U.S., 1 uit Colombia, 2 Oostenrijk en wij. Bijzonder gezellig met elkaar. De meesten hebben veel gereisd. Verhalen worden over en weer verteld. We zijn niet de enigen boven de 70. Twee dames uit de U.S. gaan ook al richting 80. Lilian een heel klein vrouwtje van Joodse afkomst.Een enorme geschiedenis. Haar ouders voor de oorlog uit Polen naar Ecuador vertrokken,na omzwervingen van een half jaar. Net op tijd.Van de familie leefde er na de oorlog niemand meer. Ze is zo fit als wat. Doet alle excursies mee en springt als een jong hondje in de dinkie. Na de wandeling nog net tijd voor een kopje koffie. Zwemkleding aan,snorkel spullen bij elkaar zoeken en wetsuit aan. Het is een mooie plek om te snorkelen. Benen over boord, dan schrikken van het koude water,dat uiteindelijk niet zo koud is. We zien prachtig gekleurde vissen. Een haai van 1 1/2 meter, beetje eng,maar doen niets. Wat manta's,een soort rog. Na 25 minuten vinden we het genoeg. Hijsen ons met enige moeite aan boord van de dinkie. De lunch staat alweer klaar, daarna siësta. Maken we gretig gebruik van. 3.00wandeling op het eiland. Ik haak weer af en blijf in de schaduw op het dek zitten. De belevenissen moeten wel opgeschreven worden. Het zijn zoveel indrukken,anders ben ik een deel kwijt.. Gaan weer snorkelen. De pelikanen fladderen om ons heen,maar laten zich niet weg jagen. Ze wachten hun kans af om een lekker visje te verschalken. Langs de rotsen,grotten,waar de prachtigste vissen zwemmen. Ook hier signaleren we weer haaien. Blijf het eng vinden. Weer aan boord wordt er plotseling haast gemaakt. De zeilen worden gehesen en we vertrekken naar Santa Cruz,waar we rond 21.30 zullen aankomen. Het waait hard. Kunnen niet boven op het dek zitten. Genieten van de zonsondergang . Krijgen een afscheidscocktail. Bedanken de bemanning,die op alle fronten top was. De kok geweldig. Elke maaltijd iets anders en zeer smaakvol. Blijven met een stel napraten over de bijzonder boeiende reis. Voor we het weten wordt het anker uitgegooid in de haven van Ayora. Een totale cultuurschok. Overal boten en de lichtjes van het stadje. Dat is wennen na de eenzaamheid van de eilanden. Een paar boten om je heen op de ankerplaatsen. Een oneindige sterrenhemel,zoals wij die niet in ons land kennen.

Afbeeldingen

Laat een reactie achter

Reacties