3.30 gaat de wekker. Onze ingebouwde wekker is al gegaan. Liggen al een poosje wakker. Gelukkig op tijd naar bed gegaan. Voelen ons fit genoeg om aan het laatste,wel heel bijzondere gedeelte van onze reis te beginnen. De chauffeur meer dan op tijd en om 4.45 zijn we al op het vliegveld. We worden helemaal begeleid naar de veiligheidscontrole voor de bagage en we moeten nog even wachten om de $ 20 te betalen voor een soort toegang naar de Galapagos. Daarvoor krijgen we een heel ingewikkeld visum. We hebben onze bagage voor een deel overgepakt voor op de catamaran. Moeten voor het derde stuk bagage bijbetalen. Helaas. De chauffeur brengt ons naar de gate. Heel bezorgd en lief. Verrekken op tijd. Door de bewolking heen,zien we de steile bergen van de Andes en een stukje van de stad. We vinden het goed om na al die weken op grote hoogte te zijn geweest,weer naar zeeniveau terug keren. Maken een tussenlanding in Guayaquil. Totaal ander klimaat. Onder ons rijstvelden en overal palmbomen. Het is 22 graden en pas 7.30 Half negen stijgen we weer op en ontdekken dat we straks in een andere tijdzone terecht komen. Zeven uur tijdsverschil met Nederland. Onder ons een staalblauwe lucht met wat schapenwolken. De weersverwachting is niet goed. Zwaarbewolkt en onweer. De Ecuadorianen zeggen: elk uurkan het anders zijn.Daar gaan we dan maar van uit. 9.10 plaatselijke tijd landen we na een prima vlucht. Er komen weer de nodige formulieren aan te pas en om het Nationaal Park Galapagos te kunnen betreden,moet je eerst $ 100,00 betalen. We weten niet goed waar we naar toe moeten. Gelukkig komt er een man naar ons toe,die van de organisatie van de boot is. We vragen waar we onze bagage kunnen stallen voor de komende dagen. Volgens hem nergens plek. Ook niet op de boot. Worden voorgesteld aan de rest van de gasten. Er ontbreken er twee. Zitten kennelijk op een latere vlucht. Heel vervelend,maar kunnen er weinig aan veranderen. Zit niets anders op dan wachten. Na twee uur komt er met een vlucht uit Bogota de laatste passagier aan. Gaan met de bus naar de haven en vergeten zowat onze gids. Zien in de verte de catamaran de Nemo liggen en schrikken van de grootte. Denken dat we er met 13 gasten en hun bagage niet inpassen. Worden opgehaald met een dinkie. De bagage komt later. Krijgen een briefing en worden ingedeeld in de hutten. Krijgen zeker niet de slechtste,maar met onze bagage is het passen en meten. Er staat een heerlijke lunch voor ons klaar. Kunnen nog net wat luchtige kleren aantrekken voor we op het eiland Seymore aan wal gaan. Onderweg een grote groep dolfijnen,die rond de boot zwemmen. Seymore is rotsachtig en moeilijk begaanbaar. Loeiheet ondanks dat de zon niet volop schijnt. De natuur droog. De vogels blijven zitten als je voorbij loopt. Ze hebben geen enkele vijand. Ook de mens niet. De meest bijzondere vogel, die we zien, is de blue-footed boobie. De naam zegt het al,waarom deze vogel zo bijzonder is. Bruine iquanas,die niet te onderscheiden zijn van dezelfde kleur rotsen. Na bijna drie uur varen we terug naar de Nemo. Totaal gevloerd,drijfnat van de hitte. De douche brengt verkoeling. Mogen helaas niet zwemmen. Er is een haai gesignaleerd . We worden verwend met lekkere hapjes. Krijgen voorlichting over de plannen voor morgen. Na een verrukkelijke diner, kruipen we om 21.15 in bed. De boot vertrekt naar Genovesa eiland. Dat is vijf uur varen. De motor maakt behoorlijk herrie. Onze oordoppen zijn onze redding. Vallen als een blok in slaap.
Afbeeldingen
