Precies om 8.00 staat Javier,onze chauffeur en gids voor de komende dagen klaar om ons op te halen voor de rit naar Alausi. Het landschap weinig boeiend. Alleen kale bergen. Alles gesloopt. Overal kleine stukjes grond,beplant met mais,suikerriet en heel veel soorten groenten. Na 1 1/2 uur komen we aan bij Ingapirca ,het grootste en best bewaarde archeologische Inca complex in Ecuador. Ingapirca betekent: Muur van de Inca's en is gebouwd halverwege de 18e eeuw. Er is hier veel minder bewaard gebleven dan in Peru. Het is druk vanwege de carnaval vakantie. Maar goed gereguleerd. Kunnen daardoor op ons gemak rond lopen, zonder dat de volgende groep in je rug loopt te duwen. De regering van Ecuador besteedt niet zoveel aandacht aan de nog vele locaties,die opgegraven kunnen worden. De boeren, die waardevolle zaken vinden,verkopen die meestal aan toeristen. Zo verdienen ze nog iets bij. Komen rond 14.00 aan in Alausi. Het stadje ligt op 2356 meter hoogte, geplakt tegen een bergrug.Het gigantische beeld van Sint Pieter torent hoog boven de stad uit. We zien in de verte het dak van onze Hosteria en hebben weinig vertrouwen. Fout. We komen aan op de een fantastische plek. Waarschijnlijk voorheen een boerderij. Mooie kamers en op ons balkon een bankje met uitzicht over de bergen. Er loopt een hele lieve, zwarte labrador. We denken meteen aan Luna. Verkennen het stadje. Gaan op een terrasje zitten en kijken naar het onschuldige plezier dat de bevolking heeft. Carnaval betekent hier, elkaar nat gooien en met een soort slagroomspuit elkaar onder het schuim spuiten. Heel leuk om te zien hoeveel plezier mensen hebben met zo weinig. Eten bij een piepklein restaurantje. Eigenaresse doet vreselijk haar best en alles smaakt heerlijk. Lopen over de spoorbaan terug naar onze Hosteria. Pakken onze tassen weer in. Morgen een bijzonder dag. Treinreis Nariz del Diablo. .