Lieve allemaal, Dank voor jullie pogingen om reacties op ons blog te zetten. Door hackers gaat er het eenenander mis. Morgen moet alles weer geregeld zijn,dankzij omze kleinzoon Sander. . Half acht precies worden we opgehaald voor het laatste stukje Peru. In Mancora moet er getankt worden. Het is een heel druk stadje vol met backpackers. We kopen een simkaart voor de onderwatercamera. Zijn heel benieuwd of we de gebruiksaanwijzing zullen snappen. Het is wat heen en weer gedoe omdat we geen meer soles hebben. Lukt uiteindelijk om met dollars te betalen. Het landschap dor op enkele stukken na, waar rijstvelden zijn. De kustplaatsjes armoedig. Bijna geen toerisme. In Tumbes gaan we koffie drinken. Geven Julio zijn tip en verhaaltje wat we aan hem geschreven hebben. Vinden het alle drie een emotioneel gebeuren. Het is niet niks als je 11 dagen zo intensief met elkaar optrekt. Hij is absoluut de beste gids,die we ooit hebben gehad. Als mens gewetensvol . Als gids, de beste informatie en ook op politiek gebied heeft hij ons in het land Peru laten kijken. Hij biedt ons nog een excursie aan om naar de mangroven te varen en krokodillen te zien. Het is pas rond 11.00 uur en denken een leuke onderbreking. Als we bij de haven komen,blijkt het een meer dan toeristisch gebeuren. Maar ja,wie a zegt moet ook b zeggen. Stappen in een soort rondvaartboot en varen naar de ingang van de rivier,waar ooit in 1527 Francisco Pizarro met 13 manschappen voet aan wal zetten. Ongelooflijk knap gevonden in die tijd. Varen door wat Mangroven bossen in file!!!!!! Botsingen en bijna botsingen gebeuren regelmatig tussen de bootjes. We stappen uit op een plek,die aangeprezen wordt als de grote opvang van krokodillen. De bevolking van Tumbes kijkt hun ogen uit. Wij kijken beleefd mee,maar denken ondertussen. We zijn er weer ingetuind. Rond half twee zijn we bij de grens. Na enig zoeken vinden we de gids uit Ecuador. Hij staat voor ons al meer dan een uur in de rij. Wij kunnen nog snel een kopje soep eten en zijn dan al aan de beurt. De beste manier voor ons om de tijd korter te maken om aan de beurt te zijn. Om Peru uit en Ecuador binnen te komen, zijn er stempels in je paspoort nodig. De heren en dames van de douane nemen daar op hun gemak de tijd voor. Gevolg enorme rijen. En dan moeten we toch echt afscheid nemen van Julio en Kenya. Big hugs en beloftes we houden contact. Wat we zeker gaan doen. Ons avontuur door Ecuador gaat beginnen. Het wordt een rit door de bergen van ongeveer drie uur. We hebben. een aardige chauffeur. Niet heel erg mededeelzaam. Vinden we niet zo erg. Met onze gedachten zijn we nog in Peru. Komen rond zes uur aan in Cuenca. Het landschap ziet er een beetje uit als Oostenrijk. Door de mist helaas weinig zicht. Als we willen inchecken in het hotel, hebben we ineens een probleem. De man achter de balie zegt dat het hotel vol is en overbooked. Ik geloof hem niet. Zie een enorme rij sleutels hangen en hij moet van goede huize komen willen we vertrekken. Het is lastig praten omdat de chauffeur geen vouchers van de reis door Ecuador voor ons heeft. Na heel veel heen en weer gepraat en getelefoneer,wil de meneer achter de balie ons een kamer geven. We gaan niet akkoord met de kamer. Geen enkele ventilatie en bloedheet. De man,denkt kennelijk: dit ga ik toch niet winnen en uiteindelijk krijgen we een kamer met een bed waar we inpassen en een raam dat open kan. Zijn er doodmoe van. Het is weer een superlange dag geworden. Vanochtend om 7.30 vertrokken en na bijna twaalf uur kunnen we eindelijk onze kamer in gebruik nemen. Storten in bed en worden weer behoorlijk fit wakker na een uurtje. Het centrum opgezocht,waar we in een gezellig restaurant nog wat hebben gegeten.
Afbeeldingen
