Als we onze hoofden om de hoek van de deur steken, liggen de honden al klaar om ons te begroeten. Leuke dieren,die graag aan je voeten liggen. Na het ontbijt moeten we afscheid nemen van Dona Lola en Perico. Het valt ons niet mee. Wat een fantastische mensen en zo bevlogen, wonend in een paradijs. Na een kort ritje komen we aan in Tingo,waar we de rivier oversteken over een driehonderd jaar oude brug,die nog in zeer goede staat is. Ons bezoek is vandaag de ruïnes van Kuelap. Rijden een eind de berg op over een smal uitgehakte weg langs een diep ravijn. Sinds vorig jaar maart is er een kabelbaan gemaakt over de enorme kloof om de top aan de overkant te bereiken waar de Chachapoya hun citadel bouwden. De hoogte van het eindpunt van de kabelbaan is 2930 meter. Zonder deze kabelbaan was het een tocht over smalle zandwegen van 4 uur. Julio adviseert ons een cocathee omdat we naar 3200 meter gaan klimmen. Het is een forse tocht om bij de citadel te komen. Gaan per paard over zeer slechte,steile paden. Al lang niet paard gereden en ben doodsbang dat ik er af val. Zo vergaat het Bob ook. We kunnen er niet eens van genieten en worden er doodstil van. Besluiten om terug te gaan lopen,ondanks dat het een hele toer zal zijn. De ruïnes van de Chachapoyas,die leefden van 800 v.Chr.tot 1475 n.Chr.werden in 1843 herontdekt door een rechter uit Chachapoya en kunnen zich meten met de ruïnes van de Machu Picchu. Men denkt dat het bolwerk van de machtige elite van hieruit de landbouwproductie en godsdienstige praktijken bestuurde. Het reusachtige complex strekt zich uit over een platform van 600 meter. De stenen muren tot wel 19 meter hoog. Er waren maar drie smalle poorten om de stad binnen te komen. Binnen de muren liggen 335 cirkelvormige bouwwerken,sommige bijna compleet,die versierd zijn met geometrische friezen. De stad had ook een ingenieus systeem voor de drainage van het regenwater. Het is een enorme klim om binnen de muren te komen. Ben volledig buiten adem en voel me daardoor heel vervelend.De treden hebben een zeer hoge opstap en dat maakt het nog moeilijker.Het is het allemaal waard. We komen bij de overblijfselen van een stad, die zo lang geleden al een grote beschaving had.í Julio vertelt ons prachtige verhalen en we hangen aan zijn lippen. Alle huizen hadden een watersysteem en een keuken. Het grote gebouw deed dienst als hoofdtempel. Na twee uur moeten we aan de tocht naar beneden beginnen. Het is een redelijk goed pad met niet al te grote treden. Maar wel 2 1/2 km.lang zie er als een berg tegen op,maar wil toch niet op het paard terug. Het is heet,de treden hoger dan ik verwacht had. Alles doet pijn en kan haast niet meer. Kom volledig uitgeput beneden. Als ik een beetje bij gekomen ben, heb ik wel het gevoel: dat heb ik maar mooi gedaan. Met 20 minuten zijn we beneden,dankzij de lift. Het uitzicht ongekend mooi. Om vier uur in ons hotel. Na een verfrissende douche kruip ik mijn bed in. Later op de avond gaan we het stadje verkennen. Leuk, maar niet heel bijzonder. Komen bij een Italiaans restaurant terecht. Heerlijke kleine gerechten.Wat zitten schrijven en het natuurlijk raakten we niet uitgepraat over het bijzondere bezoek aan Kuelap.

Laat een reactie achter

Reacties