We hebben de wekker gezet op 5.45 Volkomen krankzinnig op een dag dat we niets moeten. We willen de zon op zien komen in de woestijn. Zijn de enigen, die langs de lagune lopen. Alles is nog in diepe rust. Lopen dicht langs de flamingo's,die zonder op te kijken rustig door eten. Een mooi plaatje schieten van de opkomende zon is er niet bij. We kunnen niet verder door afzetting van het natuurgebied en er staan een paar huizen in de weg. De zon kleurt de zandbergen aan de overkant van de langune langzaam rose De enorme zwermen vogels van gisteren blijven uit ons gezichtsveld. Desondanks is het leuk om naar de vogels hun gedrag te kijken. Na een uurtje lopen we op ons gemak terug. Op het terras ontbeten. Wat is het toch fijn om in een gematigd klimaat te leven. Onze gids voor vandaag staat om 8 uur al op ons te wachten. We gaan de woestijn in. Moeten 11 Sol p.p. betalen om het natuurgebied binnen te komen. Iets minder dan drie Euro. De weg lijkt geasfalteerd, maar door het hoge zoutgehalte in het zand is de weg hard geworden en gekleurd door de de banden van de auto's. Rijden door een eindeloos gebied, komen een enkele auto tegen. Voel me als een vis in het water (woestijn).Ben dol op het niets.,waar geen eind aan komt. Komen bij een zoutmeer met flamingo's ,zien fossielen van schelpen. Het uitzicht punt over zee ongelooflijk mooi. Doet ons denken aan de 12 apostelen in Australië. Het is zondag en de mensen komen van heinde en ver om aan het strand van Mendieta een dagje door te brengen. Ook mag hier gratis gekampeerd worden,als je maar geen rommel achter laat. We gaan naar het rode zandduin met uitzicht op het donkerrode strand en de haven van de regionale vissers, die de restaurants in de omgeving voorzien van de dagelijkse verse vis. Het duin is hoog en eng. Blijf een behoorlijk eind van de onbeschermde kant af. Onder ons het prachtige rode strand. In de verte onbetreden zand duinen. In de verte het strand van La Mina waar ook veel dagjes mensen komen. Rond 10 uur weer terug in ons hotel. We hebben genoten van het bijzondere stukje Peru. We nemen een kopje koffie en doen ons te goed aan een taartje van het ontbijt buffet. Vinden dat we het verdiend hebben. Hebben er ondertussen al een aantal uren opzitten. Zoeken een mooi plekje op het stand. Smeren ons goed in. Ondanks dat we gisteren onder de parasol zaten, is er het een en ander fout gegaan. Behoorlijk verbrande ruggen en voeten. Dat hoort kennelijk bij de ouderdom. Dunne huid en snel verbranden. Boek over Gerard Heineken uitgelezen. Goed geschreven door Annejet van der Zijl. Een mooi document. Verder lekker lui. Wat zwemmen, lezen en kijken naar de kite surfers met hun acrobatische toeren. Met een cusquena biertje genieten we van de zonsondergang . De geschiedenis van de Peruaanse vlag is heel bijzonder. Generaal Don José de San Martin is op een van zijn vrijheidsstrijders in het land en gearriveerd in het kustplaatsen Pisco. Op een bepaald moment loopt hij van de troepen weg,voelde zich moe en ging in de schaduw een dutje doen. Plotseling maakte het geluid van wat vogels hem wakker en hij zag wat flamingo's in de lucht. De vleugels waren rood en de borst wit. De kleuren inspireerden de vrijheidsstrijder om de Peruaanse vlag te creëren. Op 21 oktober 1820 werd de vlag geaccepteerd als de vlag van Peru ontstaan in Paracas. De kleuren van de vlag zijn rood en wit.
Afbeeldingen
