Het wordt weer een hele relaxte dag,maar wel spannend. We gaan naar de Machu Picchu. Een klein tasje ingepakt voor de overnachting. De rest van de bagage blijft in het hotel achter. Worden om 9.45 opgehaald. Binnen 10 minuten zijn we bij het station. Volledig afgegrendeld. Onze toegangsbewijzen worden grondig gecontroleerd. Na een stukje lopen,zien we de trein staan. Een soort Blue Train uit Zuid Afrika. We zijn helemaal overdonderd. Moeten even wachten voor we naar binnen kunnen en krijgen alvast een kopje thee geserveerd. Kijken stiekem in de passagiers lijst en zien dat we maar met zes personen zijn. Als we naar binnen mogen kunnen we onze ogen niet geloven. De Oriënt Express.Tafel prachtig gedekt en een lampje op tafel. We worden er wat lacherig van. De fluit kondigt ons vertrek aan. We gaan met een slakke gang. Betekent wel dat we veel van het dagelijks leven langs de spoorlijn kunnen zien. De bewoners zwaaien vrolijk naar ons. Geen spoor van afgunst. Wij voelen ons behoorlijk opgelaten. De trein slingert zich door smalle kloven in het dal langs de rivier. Het is een smal spoor,waar niet harder dan 40 km. per uur gereden mag worden. Stopt regelmatig om de tegemoet komende trein door te laten. In de bar hebben we prachtig uitzicht door de dakramen. Op het achterbalkon is het uitzicht helemaal fantastisch. We worden naar binnen geroepen voor onze lunch. Drie gangen menu. Peruaanse keuken,die te niet te versmaden is. Er wordt veel met kruiden gewerkt. Laat me verleiden een glas witte wijn te drinken. We hebben nog even de tijd voor we onze klim naar de Mach Picchu beginnen. Half twee komen we aan in Aquas Calientes. Er barst een pittige regenbui los. Gelukkig worden we opgehaald en komen de paraplu's te voorschijn. Ons hotel is maar vijf minuten lopen van het station. We hebben een leuke kamer met uitzicht op de wild stromende rivier. Pakken onze spullen bij elkaar,die we nodig hebben. Bob rijgt mijn schoenen stevig dicht, zodat het lopen wat gemakkelijker zal gaan. De bus staat al klaar. Denk maar niet dat je zo mee kan. Controle van de kaartjes,maar ook van je paspoort. Het dorp Aquas Calientes ligt op 2040 meter. We gaan al slingerend op een onverharde weg naar 2400 meter waar de Machu Picchu zich bevindt. Onze gids van vandaag, Jonatan staat al op ons te wachten. Weer controle,kaartjes en paspoort. We lopen over een smal pad,donkere wolken en onweer. Volgens Jonatan drijft het wel over. En dan staan we ineens voor de Machu Picchu in al zijn glorie. Zonnestralen vallen op het complex. Een teken van de Inca goden? Ben heel geëmotioneerd . Dat we dit mee mogen maken. We blijven een poosje staan om alle beelden te verwerken. Natuurlijk moeten we ook op de foto om dit vast te leggen voor ons nageslacht. Onze gids snapt heel goed dat we niet het hoge traject kunnen bewandelen. We nemen de tussenroute, die goed te doen is. Een steile trap,kleine pauze,uitleg van Jonatan en dan kunnen we weer verder. We hebben minder last van de hoogte en we worden onderhand ook wel een beetje getraind. De Amerikaanse wetenschapper Bingham heeft in juli 1911 de Machu Picchu ontdekt,terwijl hij opzoek was naar de ruïnes van Vilcabamba, het afgelegen bolwerk van de laatste Inca's. De Inca's leefden van 800 n. C.tot 1532 n.C. Tot de Spanjaarden kwamen. Ze hadden een goed geolied systeem met watersystemen, behuizing en verbinding met hun stam door heel Peru ,Ecuador en Bolivia. De berichten werden verzonden per man.,die 20 km. per dag liep. We hebben twee en half uur rond gewandeld en vol aandacht geluisterd naar onze gids. Helaas moesten we om 5 uur weg en waren we een van de laatsten,die de Machu Picchu verlieten. Het was ondertussen weer zachtjes gaan regenen. Wat een bofkonten zijn we geweest. De weersvoorspelling was meer dan slecht. Aankomen in Aquas Calientes op een overdekt terras aan de rivier ons eerst biertje gedronken sinds we in Peru aangekomen zijn en raakten we niet uitgepraat over deze bijzondere belevenis. Maandag 22 januari Vrije dag!!!!. We kunnen nog van alles gaan bezoeken maar we blijven lekker lang in ons bedje. Het regent ,dus wat maakt het uit. Staan toch maar om 8.15 op en even voor negen uur worden we gebeld of we komen ontbijten. Het ontbijt buffet gaat sluiten en dat waren we even vergeten. Ongelooflijk lief en attent. Het is ondertussen droog en zonnig geworden. Met de taxi naar Ollantaytambo waar het heel rustig is. Lopen door het oude stadje met de vele winkeltjes en gaan op het plein op een terras zitten om naar het dagelijks leven te kijken. Dat blijft een heerlijke bezigheid. Naar de markt,waar onze warenwet wel het een en ander te doen zou hebben. Gaan een ritje maken met een soort tuk-tuk. Voor de autotechneuten, de taxi was een TVM met een 250cc 1 cilinder motor. Merk Premier. Drie versnellingen . Max snelheid 30 km. per uur. Kost 1250 Euro. Heel veel voor deze arme bevolking. Over grote keien brengt hij ons naar de Inca brug. Worden volledig door elkaar geschud. Leuke ervaring. Lunchen weer op het plein,waar we er niet genoeg van krijgen om naar de mensen te kijken. Gaan terug naar ons hotel. Om half drie nestelen we ons in een hangmat. De zon fel en behoorlijk heet. Wat gelezen en ingedommeld. Als de zon achter de bergen duikt zoeken we onze kamer op na een heerlijke relaxte dag. .
Afbeeldingen
